رفته عمر و نیم جانی مانده است

واپسی از  کاروانی  مانده  است

چشم از حسرت چو واپس ماندگان

در  قفای  کاروانی  مانده  است

ز آنهمه مرغان  زرین  آشیان

طایری در آشیانی مانده است

مانده داغ رفتگان بر دل مرا

آتشی از کاروانی  مانده  است

آگه ز رنج بادیه باشند واپس ماندگان

محمل نشینان را چه غم باشد ز زخم خارها

هرکس که در این کاروان فهمد زبان عشق را

داند که در بانگ جرس پنهان بود گفتارها

گو باغبان بر روی ما بندد در گلزار را

ما را نگاهی بس بود از رخنه دیوارها